BLOG Kies je strijd!

Tijdens het eten laatst raakten we met een groep vrienden in een verhitte discussie over de staat van de wereld en onze rol daarin. Idealistische dertigers met een vleugje weldoenerij zonder greintje realisme, hoor ik je denken. Gedachten die de spijker op de kop slaan, maar feit is wel dat terwijl we steeds meer horen, lezen en weten, het gevoel van onmacht bij velen van ons groter wordt.

 

We wanen ons Atlas, scheiden plastic, protesteren online, matigen vlees, kopen lokaal, stoken minder en rijden zachter. We lezen het nieuws, gaan het gesprek, proberen begrip te hebben, maken ons druk, schreeuwen naar elkaar, slapen weinig en krijgen burn-outs.

En toch is het nooit genoeg. Sterker nog, het lijkt geen enkel verschil te maken en ik zou zelfs durven stellen: deze gedivergeerde manier maakt ook weinig verschil. Want wie haar aandacht zo breed inzet en voor wie het nooit genoeg is, slaat de balans uiteindelijk om. Je vliegt een extra keer (want fuck it, je doet al zoveel),  je verliest begrip voor anderen die niet zo hard hun best doen, je raakt uitgeput en verstijft door gevoelens van onmacht. De wereld is naar de piep en het lijkt alsof we er als burger geen enkele invloed op hebben.

Toch zou ik het tegenovergestelde willen pleiten: vanuit nederigheid (we blijven tenslotte 1 van 7,6 miljard) kies ik te geloven dat we wel degelijk een verschil kunnen maken. Het zal voor de meesten van ons niet wereldveranderend (genoeg) zijn, maar wat je doet kan wel invloed hebben op het leven van je buurman, de sfeer in de wijk, de voetafdruk van de regio, het eetgedrag van je familie, de tolerantie voor nieuwkomers en oudblijvers. De sleutel ligt voor mij in de shift tussen micro en macro niveau: op micro niveau geloven het verschil te kunnen maken en daarnaar te handelen. Dus niet lullen, maar poetsen. Op macro niveau durven over te geven aan het verloop van tijd en de onverwoestbaarheid van de kosmos. Ik realiseer me dat dit zo zweverig klinkt als ik er uit zie, maar eigenlijk is het heel pragmatisch: planeten komen en gaan, worden ontdekt en verdwijnen. Een verschrikkelijk idee, dat echter het hemelgewelf van mijn schouders tilt en me lichter uit de apathie haalt. Ik voel weer ruimte om te doen in plaats van te treuren.

Kortom, in plaats van me eigenaar van elk wereldprobleem te maken probeer ik mijn cirkel van invloed te vergroten en constant als een diesel te werken aan het thema waarbinnen ik denk een verschil te maken. In mijn geval, lokale Utrechtse mensenrechten en onderwijs. En die roldeo’s, dat gescheiden plastic en die producten van www.koopeenkoe.nl doe ik er met liefde naast!

INITIATIEF Ontmoetingsavonden door Kletskoppen

Diezelfde vriendin organiseert sinds een jaar succesvol met een groep vrienden de tweewekelijkse ontmoetingsavonden tussen hen die al lang(er) in Nederland wonen en de nieuwkomende Syriërs.

Ben je een Syriër die graag Nederlands wil oefenen? Of wil je hem of haar leren kennen? Komt dan vanavond naar weer de eerste ontmoetingsavond van het nieuwe seizoen. Enige regel: neem iets lekkers te eten mee voor het buffet! Kan je vanavond niet maar wil je wel? Zet dat vrijdag over twee weken alvast in je agenda of twee weken daarna.