Hemels Land – Op zoek naar compassie, evenwaardigheid en broederschap!

Begin vorige eeuw trokken grootouders met geheven hoofd vanuit het verre oosten, hartje Mokum en de besneeuwde toppen van de Dolomieten naar het hart van de lage landen om hier hun geluk te beproeven. Op zoek naar een plek om hard te werken. Open voor liefde en vriendschap. Op zoek naar kansen. Klaar voor beproevingen en teleurstellingen. Vanuit de wens om kennis en talenten te delen.

Zowel de ouders van mijn moeder als de ouders van mijn vader slaagden erin in ‘de Nederlanders’ voor zich te winnen en ‘Utrechter’ te worden. Sterker nog, Guido De Lorenzo eindigde bij de verkiezing van Utrechter van de eeuw zelfs in de top drie!

Een van de vele borden in de jaren ’60 die Italianen de toegang tot horecagelegenheden ontzegde.

Met een ijzersterke wil en overtuiging trotseerden ze niet alleen geografische grenzen, maar ook maatschappelijke verschillen en onbegrip. Nooit heb ik hen gehoord over de discriminatie of racisme, maar inmiddels weten wij allen hoe zwaar migranten het ook in Nederland te verduren hebben (gehad). Voortdurende referenties en grappen, pijnlijk doch vaak uit onwetendheid. Situaties waarin chinezen als een nummer 37, liefkozend pinda of gekscherend als spleetoog bestempeld worden. De eindeloze accentvolle oneliners over ouders die er uitzien als maffiosi, terwijl deze georganiseerde criminelen een van mijn thuislanden nog immer in hun greep houden en terroriseren. Lof van cultuurliefhebbers en nieuwetijdse socialisten  die respectvol verwijzen naar Mao’s ‘Laat duizend bloemen bloeien’ en zijn zogenaamd solidaire broederschap, zonder zich daarbij bewust te zijn van de pijnlijkheid, die met de daaruit voortkomende miljoenen doden, met zich meebrengt.

Als kind van die hoopvolle en succesvolle migrantenfamilies voel ik dagelijks het belang van het delen van de boodschap van compassie en broederschap. Zo knijpt mijn hart zich dagelijks een beetje samen als ik wederom lees over de onvoorstelbare gruwelijkheden die duizenden en duizenden wanhopige hoopvollen rond de middellandse zee te verduren hebben.

En het ergste is, hun hoop brengt bij mij meer en meer hopeloosheid en radeloosheid teweeg. Er lijkt vooralsnog geen duurzame oplossing te bestaan, die zowel respectvol als menselijk is, in deze vicieuze cirkel. Ik weet niet wat ik er aan kan doen, behalve het gesprek aan gaan in de hoop dat we gezamenlijk tot menselijkheid kunnen komen. Naïef en idealistisch, maar in de grootschaligheid rest mij slechts het behapbare.

Bewustmakingsproject van kunstenaar Teun Castelein, waarvoor ik correspondentie met de burgemeester van Lampedusa vertaalde.

Vandaar dat ik jullie vraag met mij het gesprek aan te gaan. Want vanuit niets, ontstaat niets. Laten we samen de ruimte onderzoeken die we hebben om een verschil te kunnen maken.

‘Hemels land’ is een boek over migratie, door Rachel Visscher. Door middel van een crowdfundcampagne wil zij dit boek realiseren dat mensen bewust kan maken van de problematiek rondom bootvluchtelingen.

Mocht je meer willen weten over de achtergrond van het drama dat zich al jaren afspeelt in de Middellandse zee, steun dan de realisatie van het boek Hemels Land door schrijver Rachel Visscher, via haar crowdfundproject op VoorDeKunst.